Ակիտաները համարվում են մեծ և ուժեղ շներ`ազնվական և վախեցնող տեսքով։ Սկզբում նրանք ստեղծվել են հսկելու թագավորությունը և ազնվականությանը ֆեոդալական Ճապոնիայում։ Ակիտան նաև հետևում էր և որսում վայրի վարազներին, սև արջերին և երբեմն՝ եղնիկերին։
Նա իր ընտանիքի համար անվախ և հավատարիմ պահապան է, ով չի վախենում փորձություններից։ Նրան վախեցնելը շատ դժվար է։ Միևնույն ժամանակ այս հրաշքը նուրբ, հարգալից և զվարթ շուն է, երբ կանոնավոր վարժեցվում է։
Ծագումը
Ակիտան առաջացել է 1600-ականներին հյուսիսային Ճապոնիայի Ակիտա մարզում, որտեղից էլ ստացել է իր անվանումը։ Այս ցեղատեսակն առաջին անգամ Ամերիկային ցուցադրել է Հելեն Քելերը։ Երբ վերջինս Ճապոնիայում էր, ճապոնացիները նրան ուղեկցում են Շիբույու՝ տեսնելու Հատիկոյի արձանը՝ ակիտա ցեղատեսակի շան, ով ուներ համաշխարհային ճանաչում իր հավատարմության համար(1920 թ․)։
Հատիկոյի տերը պրոֆեսոր էր, ով ամեն օր աշխատանքից վերադառնում էր ժամը 3-ին, և նրան կայարանում դիմավորում էր նրա հավատարիմ ընկերը։ Պրեֆեսորի մահից հետ Հատիկոն շարունակում էր սպասել տիրոջն ամեն օր, նույն ժամին, նույն տեղում մինչև իր մահը։ Երբ Հելլենը տեղեկացավ այս պատություն մասին, ցանկություն հայտնեց ունենալ այս ցեղատեսակի շուն։ Ճապոնացիներն էլ նվիրեցին նրան փոքրիկ ակիտայի։ Նա էլ դարձավ առաջինը, ով մտավ Ամերիկա։ Իսկ արդեն 1971 թվականին Ամերիկայում հաստատվեց "Ակիտայի Ամերկյան Ակումբը"։
Առանձնահատկությունները
Այս փամփլիկներն ունեն հետաքրքիր արտաքին՝ մեծ գլուխ և փոքր աչքեր: Նրանք ուշադիր են, խելացի, համարձակ ու շատ նվիրված։ Պատկերացրեք` մի սիրալիր պաշտպան, ով կհետևի ձեզ սենյակից սենյակ և ում կյանքի միակ առաքելությունը կլինի սիրել և «ծառայել» իր տիրոջը։
Այս ցեղատեսակի շներն առանց պատճառի չեն հաչում, իսկ հաչելուց ձայնեղ են։ Նրանք երբեմն հանում են ծիծաղելի մռթմռթոցի, հառաչանքի և փնթփնթոցի ձայներ։ Շատ տերեր էլ պնդում են, որ ակիտաները շատ հաճախ «փնթփթում են իրենց քթի տակ», ասես ինքներն իրենց հետ խոսում են։ Տերերի այլ մեծամասնություն համոզված է, որ նրանք հայտնում են իրենց կարծիքն ամեն ինչի վերաբերյալ՝ սկսած՝ ինչպես լվանալ ափսեները, վերջացրած, թե ինչպես երեխաներին քնեցնել:
Սակայն սեփական կարծիքն արտահայտելը միայն ու միայն վերաբերվում է ընտանիքի անդամներին և հյուրերին։ Նրանք ավելի լուռ են և հանգիստ։ Կասկածամիտ ու զգուշավոր են անծանոթների նկատմամբ, իսկ տան հյուրերին հանգիստ են դիմավորում, եթե տերն այդ պահին կողքին է ։ Այս հավատարիմի սոցիալականացումը վաղ տարքից կօգնի նրան ավելի վստահել մարդկանց։
Ակիտայի շատ սիրելի բանը՝ իր բերանում իրեր, խաղալիքներ և շատ հաճախ ձեր դաստակը պահելն է։ Բայց մի վախեցեք, դա ոչ թե ագրեսիայի դրսևորում է, այլ՝ սիրո։ Նա ուրախ կլինի պահել բերանում կամ էլ բերել ձեր հողաթափիկները, նույնիսկ այն բանալիները, որոնք միշտ կորցնում եք:
Այս հրաշքը բացառություն չէ և նրան նույնպես պետք է վարժեցնել վաղ տարիքից։ Բայց դա պետք է անի միայն նրա տերը, քանի որ նա չափազանց հավատարիմ է և չի սիրում, երբ իր և տիրոջ կապը խանգարվում է վարժեցնողի ներկայությամբ։
Բայց մի սրտնեղեք։ Եթե որոշել եք պահել հենց այս համովիկին, ուրեմն ինքներդ կարող եք վարժեցնել նրան։ Պարզապես հիշեք՝ նրանք չեն ենթարկվի ձեզ կոպիտ վերաբերմունքի դեպքում։ Վարժեցումը պետք է լինի «հարգալից», եթե ցանկանում եք, որ նա էլ ձեզ հարգի։
Չնայած իր խելացիությանը՝ միայնակ մնալու և ձանձրանալու դեպքում ակիտան կարող է դառնալ ագրեսիվ և «ավերիչ»։ Նա կարող է ագրեսիվ լինել նաև մյուս շների հանդեպ (հատկապես նույն սեռի ներկայացուցիչների):
Սննդակարգ
Խորհուրդ է տրվում 1, 5-3 բաժակ բարձրորակ չոր կերակուր, օրը 2 անգամ: Ձեր շանը պահեք լավ վիճակում՝ չափավորելով նրա ուտելիքը։ Շատ կերակրելով՝ նրան կվնասեք։
Հիշե՛ք՝ Ձեր շան ուտելու չափը կախված է իր քաշից, տարիքից, նյութափոխանակությունից և գործունեության մակարդակից: Շները անհատականություններ են, ինչպես մարդիկ, և նրանց անհրաժեշտ չէ ուտելիքի նույն քանակը: Պարզից էլ պարզ է, որ ակտիվ շունն ավելի շատ ուտելիք կպահանջի, քան՝ ոչ ակտիվը:
